Öykü bir gün ormanda gezerken çok güzel çiçekler görmüş. Annesinin "Allah kainatı çok güzel bir düzen içinde yaratmıştır. Onu bizim için çiçeklerle ağaçlarla süslemiştir. Beslenmemiz için sebzeler meyveler yaratmıştır." sözü aklına gelmiş. "Gerçekten Allah ne güzel çiçekler yaratmış. Hepsi birbirinden farklı. Kokuları renkleri.
Dedemin bahçesinde de bu çiçeklerden olsa ne güzel olurdu” diye düşünmüş. Eve geldiğinde; " Dedecim ninecim bahçede çiçekler olsa ne güzel olur. Rengarenk. Ben çiçekleri çok seviyorum." demiş. Dedesi de Öykü'ye bahçeye istediği çiçekleri ekebileceğini söylemiş. Bahçesinin en güzel köşesini Öykü'ye vermiş. Öykü çok sevinmiş fakat çiçek ekmeyi bilmiyormuş. Dedesinden yardım istemiş. Birlikte gidip Öykü'nün beğendiği çiçeklerden toplamışlar. Tohumlarını ayırmışlar. Öykü bahçesi önce taşlardan temizlemiş. Tohumları atacağı alanları kazmış. Tohumları atıp toprağı örtmüş. Bahçesini özenle sulamış. Birkaç gün sonra çiçekler açmayınca çok üzülmüş. Dedesine gidip; “ Dedecim galiba benim bahçemde çiçek yetişmiyor. Baksana bir tane bile çiçek yok.” demiş. Dedesi; “ Güzel kızım. Sabırla beklemen gerek. Hiçbir şey birden olmaz. Bak sen nasıl gün gün büyüyorsan çiçeklerde böyledir. Zamana ihtiyaçları var. Sen bakımını yapıp sabırla beklersen Allah’ın izniyle tohumların çiçek açar.” demiş. Öykü de dedesini dinleyip beklemeye başlamış. Derken tohumları filiz verip çiçek açmış. Bahçesinde rengarenk çiçekler varmış artık. Öykü çook sevinmiş Allah’a teşekkür etmeyide unutmamış.. 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder