Öykü her sabah olduğu gibi yine erkenden uyandı ve pencereye koştu. Kuşları seyretmeyi çok seviyordu. O sabahta yine kuşları görmek için perdeyi açtığında gözlerine inanamadı. Her yer bembeyazdı. Annesinin yanına bağırarak koştu: " Anne anne her yer bembeyaz olmuş." Anneside; " Evet bitanem kar yağıyor. Kış gelince kar yağar. Allah her mevsimi özel yaratmıştır. Her mevsimin kendine ait özellikleri vardır. Kışında kar yağar böylece hava temizlenir. Toprak biraz dinlenir ve beslenir."
Öykü annesinden izin alıp sokağa çıktı. Arkadaşlarıda kalın kıyafetlerini giyinip sokağa çıkmışlardı. Kar topu oynadılar. Kardan adam yaptılar. Biraz yorulunca daha kolay bir oyun oynamaya karar verdiler. Aralarından birini seçip montuna düşen kar tanelerini saymaca.. Furkan "Benim üstümde sayın" diye gönüllü olunca hep beraber onun etrafına toplandılar. Düşen kar tanelerini tek tek saymaya başladılar. 1-2-3-4... derken Öykü'nün dikkatini birşey çekti. "Arkadaşlar bakın her kar tanesi birbirinden farklı şekilde yağıyor." Hep birlikte kar tanelerine dikkat kesildiler. Hakikaten her biri birbirinden farklıydı. Yorulup eve gittiklerine Öykü kapıdan girer girmez heyecanla; "Anne biliyor musun kar tanelerinin şekilleri birbirinden farklı."
Annesi de; "Evet yavrum kar tanelerinin hepsi birbirinden farklıdır. Şöyle düşün karşıdan gelen iki insan var ama çok uzaktan geliyorlar. Onların geldiğini görürsün ancak yüzlerindeki ayrıntıyı seçemezsin. İkisi birdir. Oysaki sana yaklaştıkça birbirinden farklı özelliklerinin olduğunu görürsün. Göz yerleri, yüz hatları, saçları hep birbirinden farklıdır. Cenab-ı Allah her birimizi farklı görünüşlerde yarattığı gibi kar tanelerine kendilere has şekiller vermiştir." Öykü tekrar cama koştu ve yağmaya devam eden kar tanelerini seyretti. Babası gelince koşarak bugün yaşadıkları ve annesinin söylediklerini onada anlattı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder